بنى هاشم

بنى هاشم، فرزندان هاشم بن عبد مناف جدّ رسول خدا صلى الله عليه و آله و از شريف ترين تيره هاى قريش بودند. برخى مفسّران، مقصود از «ذى القربى» در آيات 41 انفال و 7 حشر را بنى هاشم دانسته اند كه خداوند، بخشى از غنايم و فى ء را به آنان اختصاص داد. نيز مقصود از «أقربين» در آيه 214 شعراء بنى عبدالمطلب و بنى هاشم دانسته شده است. همچنين آيه 23 شورى درباره دوستى و محبّت به آنان نازل شده است.[1]

منبع: برگزيده فرهنگ قرآن، ج 1، صص397-398

[1] . فرهنگ و معارف قرآن، برگزيده فرهنگ قرآن، 3جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: دوم، 1387.