طوفان

طوفان در لغت آبى است كه همه جا را فراگيرد و يا باران بسيارى است كه از كثرتش غرق شوند،[1] به سيلابها و امواج گردنده و كوبنده نيز گفته مى شود كه خانه ها را ويران و درختان را ريشه كن مى كند.[2] گفتنى است امروزه در زبان فارسى بيشتر به بادهاى شديد و كوبنده اطلاق مى گردد.

در قرآن کریم در دو مورد واژه طوفان مطرح شده است؛ طوفان نوح علیه السلام که به جهت عذاب الهی است[3] ، و طوفانی که بر فرعونیان نازل شد و به عنوان یکی از معجزات نه گانه حضرت موسی علیه السلام مطرح شده است.[4] «فأرسلنا عليهم الطوفان و الجراد و القمل ...» اعراف: 133. مراد از طوفانيكه فرعونيان را گرفت چيست؟ آنرا سيل، مرگ عمومى، طاعون، آبله گفته اند. در المنار از عايشه از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل شده كه مراد از طوفان مرگ است و گويد: حديث عايشه ضعيف است و با آن قول مخالف لغت ثابت نميشود نگارنده گويد: ما بعد آيه صريح است در اينكه پس از بليه پيش موسى آمده خواهش دعا ميكردند آن با مرگ چگونه جمع ميشود؟ ظاهرا مراد از طوفان آب و سيل باشد چنانكه قول اول است در مجمع در روايتى كه از صادقين عليهما السلام نيز نقل شده آنرا آب فرموده اند كه ديار و مساكن فرعونيان را خراب كرد تا ببيابان پناه برده چادرها بپا داشتند.

در تورات فعلى سفر خروج باب نهم آنرا تگرگ توأم با رعد و آتش گفته است كه بر مصريان باريد تا بموسى الحاح كردند در اثر دعاى موسى آن بلا رفع شد.[5]

منابع:

فرهنگ قرآن، ج 19، ص236

قاموس قرآن، ج 4، ص 253

[1]لسان العرب، ج 8، ص 224،« طوف»

[2]مجمع البيان، ج 1-/ 2، ص 719-/ 720

[3]عنکبوت/14

[4]فرهنگ قرآن، ج 19، ص236

[5]قاموس قرآن، ج 4، ص 253