زیتون

زيتون به درخت زيتون و ميوه آن هر دو گفته مي شود، مفرد آن زيتونه است.[1]

ابو ذر غفارى از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت نموده كه در باره انجير فرمود، اگر گفته بودم كه ميوه اى از بهشت نازل شده هر آينه ميگفتم كه اين انجير است براى اينكه ميوه بهشت بدون دانه است، پس آن را بخوريد كه بواسير را قطع ميكند و براى درد نقرس (سياتيك) سودمند است. و اما زيتون پس البته گرفته ميشود از آن روغن زيتون كه در بيشتر غذاها مصرف ميشود، و آن خورشت است و انجير طعام است و غذائيت دارد و در آن منافع بسيار است.

در قرآن کریم لفظ «زیتونه» یک مرتبه و لفظ«زیتون» پنج مرتبه ذکر شده است و از جمله آن موارد آیه «وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ» (التین:1) است.

قتاده گويد: تين كوهى است كه شهر دمشق در دامنه آن قرار دارد و زيتون آن كوهيست كه بيت المقدس بر آن بنا شده است.

عكرمه گويد: تين و زيتون نام دو كوه است و آنها را تين و زيتون ناميده اند براى اينكه در آنها درخت انجير و زيتون فراوانست.

كعب الاحبار و عبد الرحمن بن غنم و ابن زيد گويند: تين مسجد دمشق است و زيتون بيت المقدس است.

ابن عباس گويد: التين مسجد نوح است كه بر جودى بنا شده و زيتون بيت المقدس است.

ضحاك گويد: التين مسجد الحرام است و الزيتون مسجد الاقصى است. [2]

منابع:

الإفصاح فى فقه اللغة، ج 1، ص 360

ترجمه تفسير مجمع البيان، ج 27، ص 166

[1]الإفصاح فى فقه اللغة، ج 1، ص 360

[2]ترجمه تفسير مجمع البيان، ج 27، ص 166