مسيلمه كذّاب

مسيلمة بن حبيب [الكذّاب ] ادّعاى نبوّت نمود و طىّ نامه اى به رسول خدا صلى الله عليه و آله نوشت كه با وى در امر رسالت شريك است.[1] او در يمامه براى خود حرمى بنا نهاد و ادّعا نمود كه وحى بر او نازل مى شود.[2] او سرانجام به دست وحشى، قاتل حمزه [3] يا خالد بن وليد به هلاكت رسيد.[4] برخى مفسّران آيه 93 انعام (6) را مربوط به وى دانسته اند كه ادّعا مى كرد وحى به من نازل مى شود.[5] نيز شأن نزول آيه 16 فتح (48) را كه پيش بينى از درگيرى مؤمنان با قومى نيرومند است، مسيلمه و نيروهايش دانسته اند.[6]

منبع: فرهنگ قرآن[7] ، ج 28، ص284

[1] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 203

[2] . همان، ج 2، ص 276

[3] . المغازى، ج 1، ص 287

[4] . دلايل النبوه، بيهقى، ج 5، ص 269

[5] . جامع البيان، ج 5، جزء 7، ص 355؛ روض الجنان، ج 7، ص 376؛ الدرر المنثور، ج 3، ص 317

[6] . التبيان، ج 9، ص 324؛ زاد المسير، ج 7، ص 431

[7] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.