هند بنت ابی جهل

وی از زنانی است که مرتد شدند و به مشرکان پیوستند.

با توجه به اينكه در سنت عرب آن روز مهريه زنان در زمان ازدواج پرداخت مى شد[1] ، اسلام آوردن زن، خسارتى براى شوهر مشركش و ارتداد او ضررى براى همسر مسلمانش تلقى مى شد. اين امر با صالح حديبيه (در سال 6 ق.) و پيوستن برخى از بانوان نومسلمان مكه به جمع مسلمانان در مدينه نمود بيشترى پيدا كرد.[2] خداوند با نزول آيه 10 ممتحنه/ 60: «يا أيها الذين آمنوا إذا جاءكم المؤمنات مهاجرات فامتحنوهن الله أعلم بإيمانهن فإن علمتموهن مؤمنات فلا ترجعوهن إلى الكفار لا هن حل لهم و لا هم يحلون لهن و آتوهم ما أنفقوا و لا جناح عليكم أن تنكحوهن إذا آتيتموهن أجورهن و لا تمسكوا بعصم الكوافر و سئلوا ما أنفقتم و ليسئلوا ما أنفقوا ...» بازپرداخت مهريه زنان مسلمانى كه از شوهران كافر خود جدا شده و هجرت كرده اند را بر عهده مسلمانان و بازگرداندن مهريه زنان مرتد به شوهران مسلمانشان را بر عهده كافران قرار داد[3] ؛ ولى چون كافران از پذيرفتن بازپرداخت مهريه زنان مرتد خوددارى كردند؛[4] با نزول آيه 11 ممتحنه/ 60 پيامبر مأمور شد تا از طريق غنايم به دست آمده از جنگ مهريه پرداختى به زنان مرتد را به شوهرانشان بازگرداند: «و إن فاتكم شي ء من أزواجكم إلى الكفار فعاقبتم فآتوا الذين ذهبت أزواجهم مثل ما أنفقوا ...».

مفسران اين آيه را در شأن شش زن به نام: أم الحكم بنت أبى سفيان که همسر تحت عياض بن شداد الفهري بود، فاطمة بنت أبي أمية بن المغيرة خواهر أم سلمة که همسر عمر بن الخطاب بود، و بروع بنت عقبة که همسر شماس بن عثمان بود، عبدة بنت عبد العزى که به همسری عمرو بن عبدود در آمد ، و هند بنت أبى جهل که همسر هشام بن العاص بود، و أم کلثوم بنت جرول که همسر عمر بود.

گفتند پیامبر (ص) مهریه آنان را از غنایم به شوهرانشان پرداخت».

منبع:

دايرة المعارف قرآن كريم، ج 5، ص 502

[1]. نمونه، ج 24، ص 38؛ المحبر، ص 432

[2]. الكشاف، ج 4، ص 519؛ مجمع البيان، ج 9، ص 410؛ غررالتبيان، ص 507

[3]. مجمع البيان، ج 9، ص 412؛ تفسير قرطبى، ج 18، ص 46

[4]. الكشاف، ج 4، ص 519؛ روض الجنان، ج 19، ص 168؛ تفسير قرطبى، ج 2، ص 3053