لیلة المبیت

در سال سيزدهم بعثت، پس از وفات ابوطالب عليه السلام قبايل گوناگون قريش تصميم گرفتند كه شبانه به خانه پيامبر حمله كنند و آن حضرت را با شمشير به شهادت برسانند. خداوند پيامبر را از نقشه آنان آگاه كرد و حضرت محمد تصميم گرفت كه به مدينه برود. براى آن كه دشمنان متوجه رفتن پيامبر نشوند، امام على عليه السلام در جاى پيامبر خوابيد و پارچه سبزى هم روى خود كشيد. وقتى كافران حمله خود را آغاز كردند و براى كشتن پيامبر به طرف محل خواب پيامبر رفتند، به جاى رسول خدا صلى الله عليه و آله با على عليه السلام رو به رو شدند. اين گونه بود كه توطئه كشتن پيامبر به جايى نرسيد و با فداكارى حضرت على عليه السلام رسول خدا از شمشير دشمنان نجات يافت. آن شب مهم را «ليلة المبيت» مى گويند.

«ليلة» به معنای شب و «المبيت» به معنای خوابیدن است. و منظور همان شبى است كه على علیه السلام در بستر پيامبر خوابيد.

به گفته مفسران، آيه 207 سوره بقره در ستايش از اين فداكارى امام على عليه السلام نازل شده است .

منابع:

پرسمان قرآنى كودك، ص: 102

دائرة المعارف قرآن كريم، ج 1، ص: 397