عبد الله بن زيد أنصاري

عبد الله بن زيد بن ثعلبة بن عبد ربّه بن زيد، از بنى جشم بن الحارث بن الخزرج الأنصاري الخزرجي الحارثي، و کنیه اش ابو محمد بود و از صحابه بود و در جنگ بدر و احد حضور داشت ودر سال 32 هجری وفات کرد. نقل است که: پيامبر صلی الله علیه و آله در مورد اذان با مردم مشورت كرد و فرمود: تصميم دارم چند مرد را مأمور كنم كه به هنگام نماز روى بامهاى ساختمانهاى مدينه بايستند و مردم را به نماز فرا خوانند. مردم مدينه تصميم داشتند از ناقوس استفاده كنند و نزديك بود اين كار صورت گيرد. در اين هنگام شبى عبد الله بن زيد به خانه اش آمد و چون از او پرسيدند: آيا غذاى شب برايت بياوريم؟ گفت: نه چيزى نمى خورم و اضافه كرد كه مى بينم مسأله اعلام وقت نماز فكر پيامبر را به خود مشغول داشته است. عبد الله خوابيد و در خواب ديد مردى كه جامه سبز پوشيده است، بالاى بام مسجد ايستاد و اذان گفت، آن گاه اندكى نشست و دوباره برخاست و اقامه گفت. عبد الله از خواب برخاست و به حضور پيامبر صلی الله علیه و آله آمد و آنچه را در خواب ديده و شنيده بود گزارش داد.

پيامبر صلی الله علیه و آله او را فرمان داد تا به بلال بياموزد و بلال چنان كرد و چون مردم آن را شنيدند آمدند.

منابع:

أسد الغابة 3/ 143

الطبقات الكبرى/ترجمه،ج 1،ص:233