قابيل

قابيل، نام يكى از فرزندان آدم و حوا (عليهما السلام) بود؛ از او و برادرش [هابيل ] در قرآن با عنوان «ابنى آدم» ياد شده است.

بعد از آن كه آدم عليه السلام به وحى الهى ميراث نبوّت و علم را به هابيل واگذار كرد، قابيل نسبت به برادرش، حسد ورزيد و بر او خشم آورد و گفت: من نسبت به او سزاوارترم، خداوند براى نشان دادن نادرستى ادّعاى قابيل، به آن دو فرمان داد تا قربانى كنند و در نتيجه آن، قربانى قابيل پذيرفته نشد و معلوم شد كه هابيل شايسته وصايت است و در پى آن قابيل با وسوسه ابليس برادرش را به قتل رساند.[1]

منبع: برگزيده فرهنگ قرآن[2] ، ج 3، ص424

[1] . تفسير الصافى، ج 2، ص 28؛ بحارالانوار، ج 11، ص 245؛ تفسير برهان، ج 2، ص 279، ح 13؛ قصص الانبيا، راوندى، ص 62-/ 68.

[2] . فرهنگ و معارف قرآن، برگزيده فرهنگ قرآن، 3جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: دوم، 1387.