عبد الرحمن بن زبير

عبد الرحمن بن الزبير بن باطيا القرظي، از بني قريظة. و بنابر نقلی دیگر وی عبد الرحمن بن الزبير بن الزبير بن زيد بن أمية بن زيد بن مالك بن عوف بن عمرو بن مالك بن الأوس از اوسیان بود. ممکن است نسبت دادنش به زید به خاطر پسرخواندگی در زمان جاهلیت باشد و الا زبیر بن باطیا در بنی قریظه معروف است.

برخى مفسّران، آيه 230 بقره را در پى آن دانسته اند كه عايشه بنت عبد الرحمن بن عتيك پس از طلاق بائن از رفاعه به همسرى عبدالرّحمن بن زبير درآمد و قبل از آميزش و طلاق از وى قصد رجوع به همسر اوّل خود را داشت كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: رجوع به رفاعه، نيازمند آميزش با «محلّل» است.

منبع: الإصابة،ج 4،ص:258