عامر بن فهيره

«عامر بن فُهيره [اباعمرو]» از غلامان و بردگان ابوبكر و از سابقان در اسلام بود. مورّخان، وى را از طايفه «ازد» دانسته اند و گفته اند: در بئرمعونه به شهادت رسيد و قاتل وى را عامر بن طفيل دانسته اند. برخى مفسّران، آيات 51 و 52 انعام را مربوط به اصحاب صُفّه از جمله عامر دانسته اند كه خدا را از روى اخلاص مى خواندند و پيامبر صلى الله عليه و آله موظّف شد آنان را از اطراف خود طرد نكند. نيز در شأن نزول آيه 110 سوره نحل از وى در ضمن شمارى از مؤمنان تهيدست ياد شده كه تحت شكنجه مشركان مقاومت مى كردند.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 19، ص: 496