صفوان بن أمية بن خلف

صفوان بن اميّة بن خَلَف، از اشراف قريش و مخالفان سرسخت پيامبر صلى الله عليه و آله است. برخى مفسّران آيه 36 انفال را درباره وى و ديگر سران شرك دانسته اند كه با بذل مال و ثروت خويش سعى در بازداشتن مردم از راه خدا داشتند. همچنين از وى در شأن آيه 22 نساء ياد شده كه پس از ازدواج با همسر پدر خود، خداوند ضمن نكوهش از اين عمل زشت همگان را از آن برحذر داشت. نيز از وى درباره آيه 60 سوره توبه ياد شده كه پيامبر صلى الله عليه و آله بخشى از زكات را به عنوان سهم «مؤلّفة قلوبهم» به وى و ديگر اشراف قريش جهت گرايش آنان به اسلام پرداخت نمود.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 18، ص: 421