سمره

درخت سمره يا اراك درختی بود كه پيمان شجره یا همان بیعت رضوان زير آن بسته شده بود، نقل شده که آن درخت به زودى ناپديد شد. گفته اند: درخت را سيل از بين برد. به نقل از سعيد بن مسيب از پدرش، سال بعد مسلمانان نتوانستند درخت را بيابند؛ اما از جابر نقل است كه مى گفت: اگر امروز بينا بودم محل درخت را به شما نشان مى دادم، بنابراين محل درخت، تا آخر عمر دراز جابر، قابل تعيين بود، با اينكه درخت تا آن زمان يا خشكيده يا به گونه اى از بين رفته بود.

برخى برآن اند كه درخت تا زمان خلافت عمر برپا بود. در آن زمان به او اطلاع دادند كه گروهى از مردم بر گرد درخت جمع مى شوند و عبادت مى كنند، پس دستور داد تا آن را قطع كنند. دستور عمر از آن رو بود كه عمل مسلمانان را به گونه اى بت پرستى مى دانست، چنان كه آورده اند كه عمر گفت: مى بينم شما را كه به عزّى بازگشتيد.

آگاه باشيد كه از امروز هر كسى به مانند آن بازگردد او را مى كشم، چنان كه مرتد كشته مى شود. سپس دستور داد تا آن را قطع كنند. ابن حجر نيز به اسناد صحيح از ابن سعد از نافع به بازدارى عمر از عبادت در زير درخت و سپس دستور به قطع آن سخن دارد، به هر حال پس از گذشت اندك زمانى، اثرى از درخت نماند؛ نيز بنا به گزارشهايى در جاى درخت، مسجدى بنا شد كه هنوز باقى است.

منبع: دائرة المعارف قرآن كريم، ج 6، ص: 417