شاس بن عدى

«شَأس بن عَدِىّ» از يهود ساكن در مدينه و از قبيله بنى قينقاع بود. بنا به نقل برخى مفسّران، آيه 18 مائده پس از آن نازل شد كه شَأس بن عَدِىّ و جمعى ديگر از يهود، در برابر تهديد پيامبراكرم صلى الله عليه و آله به مجازات الهى، خود را محبوب و فرزندان خدا معرّفى كرده، از مجازات الهى در امان دانستند. با نزول آيه، خداوند به ردّ گفتار آنان پرداخت و پندار آنان را باطل دانست. بنا به نقلى ذيل آيه 49 مائده نيز از وى ياد شده است.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 16، ص: 578