خبيب بن عدى أنصارى

از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله که اهل مکه او را به قتل رساندند.[1]

ضحّاك گويد كفّار قريش حيله اى بكار بردند و كسى را به مدينه نزد رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرستادند كه ما مسلمان شده ايم كسانى را براى تعليم آئين اسلام نزد ما بفرست پيامبر عدّه اى را مانند خبيب بن عدى الانصارى و مرثد بن ابى مرثد الغنوى و عبد اللّه بن طارق و خالد بن بكير و زيد بن الدثنة بسر كردگى و امارت عاصم بن ثابت نزد آنها فرستاد اينان حركت كردند هفتاد نفر از كفّار قريش از مكّه بقصد ايشان بيرون آمدند وقتى بمسلمانان كه قصد تعليم آنان را داشتند رسيدند خدعه كردند و با اينان بجنگ و قتال پرداختند در اين ميان مرثد و خالد و عبد اللّه كشته شدند عاصم كه بحسب اتفاق هفت عدد تير با خود داشت آنها را هدف قرار داد و با هر يك از آن تير بزرگان كفّار را كه خدعه كرده بودند بكشت و خود نيز در آن ميان بشهادت رسيد و خبيب بن عدى باسارت بمكّه برده شد طائفه بنو الحارث بن عامر بن نوفل او را خريدند و چون حارث در جنگ احد بدست خبيب كشته شده بود طائفه او براى انتقام او را از مكّه بقصد دار زدن بيرون بردند در اين ميان مردى از مشركين نيزه اى بر سينه خبيب زد حبيب باو گفت، اتّق اللّه، يعنى از خدا بترس، مشرك مزبور كه اعتقادى بخدا نداشت در خشم شد و نيزه را بسينه او فرو برد و اين آيه «و اذا قیل له اتق الله اخذته العزة» (بقره:6) در شأن او نازل گرديد.[2]

منابع:

نمونه بينات در شأن نزول آيات، ص 70

الکشف و البیان، ج10 ص 205

[1]الکشف و البیان، ج10 ص 205

[2]نمونه بينات در شأن نزول آيات، ص 70