بنی ربیعة

ربيعة بن نزار بن معد از قبايل بزرگ عدنانى (شمالى) و از شاخه های قبیله بزرگ بنی عامر. برخى مفسّران، نزول آيه 140 انعام را در شأن دو قبيله ربيعه و مُضر دانسته اند كه از روى سفاهت، دخترانشان را به سبب ترس از فقر و ننگِ اسارت، زنده به گور مى كردند. خداوند در اين آيه، عمل جاهلانه آنان را نكوهش كرد.

منبع: برگزيده فرهنگ قرآن، ج 2، ص: 435