بنی بیاضة

شاخه ای از طایفه قبیله خزرج بودند که در مدینه ساکن بودند. خزرج 5 پسر به نامهاى عَمْرو، عوف، جُشَم، كعب و حارث داشت كه تمامى زيرمجموعه هاى مستقل آن از آنهايند. هرچند اطلاعات جمعيت شناسانه در اين زمينه كافى نيست؛ اما منابع نسب شناسى قبايلى چون بنى مالك بن نجار، بنى عُدى بن نجار، بنى مازن بن نجار، بنى دينار بن نجار، بنى سالم بن عوف، بنى غَنْم بن عوف، بنى عُدى بن عوف (معروف به قواقل)، بنى حُبْلى، بنى زُريق بن عامر، بنى بَياضة بن عامر، بنى سلمه، بنى حارث و بنى ساعده را از زيرمجموعه هاى بزرگ خزرج برشمرده اند.

بنی بیاضه در شأن نزول:

قرطبى با استناد به نقلى از زهرى، نزول آيه 13 حجرات را در شأن ابوهند دانسته است. برپايه اين روايت، پيامبر صلى الله عليه و آله به بنى بياضه امر كرد كه يكى از دختران خود را به ازدواج ابوهند در آورند. آنان به اعتراض گفتند: آيا دختران خود را به ازدواج غلامانمان درآوريم؟ كه اين آيه نازل شد. در اين آيه، انسان ها با يك ديگر برابر دانسته شده اند و گرامى ترين آن ها پرهيزكارترينشان شناخته شده .

منبع:

اعلام القرآن، ج 1، ص: 527 و 439