مرداس بن نهيك

مفسّران و مورّخان وى را از ساكنان فدك دانسته اند و گفته اند: وى در نزد اسامة بن زيد شهادتين را به زبان آورد، اما اسامه وى را به قتل رساند و ادّعا نمود كه ايمان او براى حفظ خود از قتل بوده است و با نزول آيه 94 نساء (4) هرگونه اقدامى در كشتن افراد، قبل از تحقيق از حال آنان محكوم شناخته شد.[1]

منبع: فرهنگ قرآن[2] ، ج 28، صص122-123

[1] . تفسير قمى، ج 1، ص 176؛ جامع البيان، ج 4، جزء 5، ص 304

[2] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.