أنس بن سيار

اطلاعی در مورد زندگی وی یافت نشد و آنچه در روایات اسباب الزول آمده این که وی هم پیمان انصار بود. بر پايه گزارشى مشهور پس از غزوه بنى مصطلق رسول خدا صلى الله عليه و آله بر سر چاهى كم آب فرود آمدند و در اين هنگام براى برداشتن آب بين انَس بن سيار و جهجاه بن سعيد به سبب گير كردن دلو آنان به يكديگر درگيرى رخ داد. جهجاه به صورت سيار سيلى زد، و خون از روى او جارى شد. سيار قبيله خزرج را و جهجاه قريش را به كمك طلبيد، هر دو گروه سلاح برگرفتند، و چيزى نمانده بود كه فتنه اى به پا شود. از سويى منافق مشهور، عبدالله بن ابَىّ، از ماجرا باخبر شد و با انتقاد از گرايش مردم به دين اسلام و يارى رسول خدا صلى الله عليه و آله به يارانش گفت: اگر به مدينه بازگردم عزيزان را وادار مى كنم تا ذليلان را از شهر بيرون رانند. زيدبن ارقم كه در آن زمان هنوز بالغ نشده بود در ميان اين جمع بود و ماجراى عبدالله بن ابىّ و سخنان وى را به رسول خدا صلى الله عليه و آله خبر داد؛ اما عبدالله بن ابى در حضور رسول خدا صلى الله عليه و آله زيد بن ارقم را به سبب نابالغ بودنش تكذيب و از رسول خدا صلى الله عليه و آله عذرخواهى كرد. به همين مناسبت آيات 1-8 از سوره منافقون نازل شد.

منبع: دايرة المعارف قرآن كريم، ج 6، ص: 283(با اندکی تصرف)