أسَد بن عُبيد هَدْلى

يهودى مسلمان شده

از زندگانى او اطلاع چندانى در دست نيست، جز آنكه او و پسر عموهايش اسيد (اسد) و ثعلبه، فرزندان سعيه همگى از يهوديان بنى هدل (هذيل) بودند و بنى هدل در شجره نسب خود با بنى قريظه و بنى نضير، به نياى واحدى مى رسند. اين سه با بنى قريظه مى زيستند، به همين دليل برخى آنها را، به خطا از بنى قريظه دانسته اند. بنا به نقلى يكى از بزرگان يهود به نام ابن هيّبان كه براى ادراك محضر پيامبر صلى الله عليه و آله سختى معيشت در يثرب را به آسايش در شام ترجيح داده بود، هنگام مرگ خود آنان را از ظهور پيامبر موعود آگاه ساخت و گوشزد كرد كه مبادا ديگران در ايمان به او بر شما سبقت گيرند. اين سه نفر در شب آن روزى كه بنى قريظه به حكم سعد بن معاذ تسليم گرديدند، سخنان ابن هيّبان را به بنى قريظه يادآور شدند و از آنان خواستند تا به پيامبر ايمان بياورند. سپس خود ايمان آورده، در همان شب به پيامبر پيوستند؛ بدين گونه نه تنها جان خود و خانواده خويش را حفظ كردند، بلكه دارايى آنها نيز باز گردانده شد. احبار يهود گفتند: اينان از فرومايگان يهودند كه آيين پدران خود را رها كردند.

آيات 113- 114 آل عمران در رد سخنان ايشان نازل شد: «لَيسوا سَواءً مِن اهلِ الكِتبِ امَّةٌ قامَةٌ يَتلونَ ءايتِ اللَّهِ ءاناءَ الَّيلِ وهُم يَسجُدون... مِنَ الصلِحِين» و خداوند اين گونه آنها را از صالحان شمرد و غير قابل مقايسه با بنى قريظه معرفى كرد. بنا به روايتى، اسيد و ثعلبه، فرزندان سعيه در زمان حيات پيامبر صلی الله علیه و آله از دنيا رفتند.

منبع: دائرة المعارف قرآن كريم، ج 3، ص: 194