أبو هريرة عبد الرحمن بن صخر

نام، اصل و نسب او به طور دقيق روشن نيست و مورّخان در اين جهت اختلاف دارند. حدود 20 سال پيش از هجرت متولّد شد و در سال هفتم هجرت از يمن نزد پيامبر آمد و اسلام را پذيرفت. وى نخستين راوى است كه در اسلام مورد اتّهام قرار گرفت و بسيارى از اصحاب از جمله عمر، عثمان، عايشه او را به دروغگويى متّهم كردند و على عليه السلام او را دروغگوترين مردم دانست. وى رواياتى را از اهل كتاب گرفته و آن را به پيامبر و اصحاب نسبت مى داد. به گفته برخى وى در ميان صحابه، بيش از ديگران فريفته كعب الاحبار شده و به او اعتماد كرد. كعب با ذكاوت و حيله گرى، از سادگى ابوهريره بهره مى برد و هر خرافه و سخن باطلى را كه مى خواست وارد اعتقادات مسلمانان كند به او تلقين و براى تأكيد بر اين امر، خود روايت ابوهريره را تصديق مى كرد. ابوهريره افزون بر تأثيرپذيرى از كعب الاحبار، از القائات وهب ابن منبّه نيز متأثّر بوده است. در اواخر عمر، از سوى معاويه والى مدينه شد و در سال 59 هجرى و در 80 سالگى در قصر عقيق خود درگذشت و در قبرستان بقيع مدفون شد.

منبع: دائرة المعارف قرآن كريم، ج 3، ص: 232