نماز میانه

الصلاة الوسطی: نماز ظهر.[1]

در اينكه منظور از «الصلوة الوسطى» (نماز ميانه) چيست، اقوال مختلفی ذکر شده است؛ در تفسير مجمع البيان شش قول، در تفسير فخر رازى هفت قول، در تفسير قرطبى ده قول و در تفسير روح المعانى سيزده قول نقل شده و با توجه به آنها، نماز ظهر، نماز عصر، نماز مغرب، نماز عشاء، نماز صبح، نماز جمعه و نماز شب (يا خصوص نماز وتر) از جمله مصادیق ذکر شده برای نماز میانه است. با عنایت به قرائن مختلفى كه در دست داریم، روشن است كه منظور، همان نماز ظهر است؛ زيرا علاوه بر اينكه نماز ظهر در وسط روز انجام مى شود و شأن نزول آيه نيز بر آن گواهى مى دهد، روايات متعددى از معصومين(ع) نیز بر آن تاكيد دارند.[2]

تأكيد روى اين نماز به خاطر اين بوده كه بر اثر گرمى هواى نيمروز تابستان، يا گرفتاري هاى شديد كسب و كار، نسبت به آن كمتر اهميت داده می شده و یا می شود.

منبع: تفسير نمونه، ج 2، صص206-207 ؛ با تصرف

[1] . المبسوط فی فقه الإمامیة، ج1، ص75؛ العروة الوثقی، ج1، ص516.

[2] . مشهور در ميان فقهاى شيعه اين است كه منظور، نماز ظهر است بلكه ادعاى اجماع بر آن شده و چندين روايت معتبر كه در كتاب وسائل الشيعه، جلد 3 صفحه 14 باب 5 نقل شده است، به اين معنى گواهى مى دهد. قول شاذ و ضعيفى نیز مى گويد: منظور نماز عصر است؛ فقهاى اهل سنت، غالبا طرفدار همين نظریه هستند و به رواياتى استدلال كرده اند كه سند قابل ملاحظه اى ندارد و اصحاب از آن اعراض كرده اند (شرح بيشتر را در كتب فقهى، مطالعه فرمائيد).