مُنخَنِقَه(حیوان خفه شده)

خنق: خفه كردن؛ «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ»[1] «منخنقه» حيوانى است كه آنرا خفه كنند و گوشت آن از محرّمات است و فقط يك بار در قرآن مجيد آمده است. «خناق» (به ضم اوّل) مرضى است كه در گلو پيدا مي شود (ديفترى) و به كسر آن ريسمان و مانند آن است كه با آن حيوانى و يا انسانى را خفه مي كنند.[2]

منبع: قاموس قرآن، ج 2، ص311

[1] . مائده/3

[2] . قرشى، على اكبر، قاموس قرآن - تهران، چاپ: ششم، 1371 ه.ش.