حواریون

حواريّون همان ياران خاصّ و اصحاب مخصوص حضرت عيسى بودند. خداوند متعال از حواريّون خواست كه ايمان بياورند و حواريّون از انصار خدا قرار گرفتند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ.[1]

در چند جاى قرآن ذكرى از حواريّون شده است: يكى همين آيه اى كه ذكر شد و ديگر آيه واقعه در سوره آل عمران: فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ* رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ.[2]

و ديگر آيه واقعه در سوره مائده: وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي قالُوا آمَنَّا وَ اشْهَدْ بِأَنَّنا مُسْلِمُونَ* إِذْ قالَ الْحَوارِيُّونَ يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ قالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ.[3]

مى گويند: همه حواريّون مردم صالح و خوبى بودند، جز يكى از آنها كه چون دشمنان در صدد جستجوى حضرت مسيح بودند، او خبر داد كه عيسى ابن مريم اينجاست. و تا دشمنان آمدند كه حضرت عيسى را بگيرند، آنحضرت به آسمان صعود كرد و بكلّى ديگر از ميان مردم رفت.

حواريّين مجموعاً دوازده نفر بودند كه از ميان آنها اين يكى نااهل درآمد و بقيّه بر روش حضرت مسيح پايدار بودند. و جملگى بعد از حضرت مسيح تصميم گرفتند به اينكه طبق روش حضرت مسيح ازدواج نكنند، جا و منزل براى خود تهيّه نكنند، و در شهرى اقامت نگزينند بلكه براى دعوت مردم بدين و آئين حضرت مسيح پيوسته در سفر بوده، از اين شهر به آن شهر و از اين قريه به آن قريه كوچ كنند؛ و رهبانيّت و اعتزال را پيشه گيرند. خداوند متعال هم با اينكه مبناى رَهبانيَّت را تشريع نفرموده است، ليكن از آن راضى شد: ثُمَّ قَفَّيْنا عَلى آثارِهِمْ بِرُسُلِنا وَ قَفَّيْنا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ وَ جَعَلْنا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوها ما كَتَبْناها عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغاءَ رِضْوانِ اللَّهِ فَما رَعَوْها حَقَّ رِعايَتِها فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ.[4]

ولى آنان چنان كه بايد و شايد آداب و شرائط رهبانيّت را مراعات نكردند، و از عهده انجام آن برنيامدند.

بارى، حواريّون دعوتشان را انجام دادند، و توسعه دادند و يك دعوت كامل در دنيا برقرار ساختند.[5]

منبع: مهر تابان (طبع جديد)، صص423-425

[1] . صدر آيه 14، از سوره 61: الصّفّ:« اى كسانيكه ايمان آورده ايد! از ياران خدا بوده باشيد همانطور كه عيسى بن مريم به حواريّون گفت: ياران من در راه خدا چه كسانى هستند؟ حواريّون گفتند: ما ياران خدا هستيم.»

[2] . آيه 52 و 53، از سوره 3: ءَال عمران:« چون عيسى از آنها احساس كفر نمود گفت: ياران من در راه خدا چه كسانى هستند؟ حواريّون گفتند: ما ياران خدا هستيم، بخدا ايمان آورديم و گواه باش كه ما از مسلمانانيم. بار پروردگار ما! ما به آنچه تو فرستاده اى ايمان آورديم و از پيامبرت پيروى نموديم پس نام ما را در گروه شهداء و حضّار ثبت فرما.»

[3] . آيه 111 و 112، از سوره 5: المآئدة:« و زمانى كه من به سوى حواريّون وحى فرستادم كه بمن و به رسول من ايمان آوريد! گفتند: ما ايمان آورديم و گواه باش كه ما از مسلمانانيم! زمانى كه حواريّون گفتند: اى عيسى بن مريم! آيا پروردگار تو چنين قدرتى دارد كه براى ما از آسمان مائده بفرستد؟ گفت: بپرهيزيد از خدا اگر شما از ايمان آورندگانيد.»

[4] . آيه 27، از سوره 57: الحديد:« پس بدنبال آثار آنان، رسولان خود را فرستاديم. و عيسى بن مريم را بدنبال آنان فرستاديم و به او انجيل را داديم، و در دل هاى پيروان او رأفت و رحمت قرار داديم؛ و ديگر: رهبانيّتى كه آنرا ابداع كردند؛ و ما آن رهبانيّت را بر آنان ننوشتيم مگر براى بدست آوردن رضاى خداوند، ليكن آنطور كه بايد و شايد حقّ آنرا رعايت نكردند؛ و ما بكسانى از آنان كه ايمان آورده بودند أجر و مزدشان را داديم و بسيارى از آنان نيز از فاسقين هستند.»

[5] . طباطبايى، محمد حسين، مهر تابان (طبع جديد)، 1جلد، نور ملكوت قرآن - مشهد مقدس، چاپ: هشتم.