ریش

لحية: ريش. «قالَ يَابْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَ لا بِرَأْسِي» [1] ؛ پسر مادرم ريش و سر مرا مگير. كلام هارون است نسبت به موسى(عليه السّلام). در لغت آمده «لحية» موى دو طرف صورت و چانه است و «لحى» استخوان فكّ و محلّ روئيدن لحية است. اين كلمه فقط يك بار در قرآن مجيد آمده است.[2]

منبع: قاموس قرآن، ج 6، صص185-186

[1] . طه/94

[2] . قرشى، على اكبر، قاموس قرآن - تهران، چاپ: ششم، 1371 ه.ش.