و بزودى عطا خواهد كرد پروردگار تو (در آخرت از شفاعت و حوض و ساير انواع كرامت درباره تو و امّت تو) آنچه ترا خشنود سازد (حرث بن شريح از محمّد بن علي بن الحنفيّة روايت كرده است كه فرمود اى اهل عراق شما مى‌پنداريد اميدبخش‌تر آيه در كتاب خداى عزّ و جلّ ( قُلْ يٰا عِبٰادِيَ اَلَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلىٰ أَنْفُسِهِمْ .....الخ است) و ما اهل بيت گوئيم اميدبخش‌تر آيه در كتاب خدا آيه (وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضىٰ) است و آن قسم بخدا شفاعت است كه درباره اهل لااله‌الاّاللّه به او عطا مى‌فرمايد تا بگويد پروردگارا راضى شدم - همين خبر را در روح البيان از قول امام محمّد باقر عليه السّلام نقل مى‌كند و گويد - امام محمّد باقر رضى اللّه عنه در كوفه مى‌فرمود كه اهل عراق شما مى‌گوئيد كه اميدوارترين آيتى از قرآن اينست كه لاٰ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللّٰهِ و ما أهل البيت برآنيم كه اميد در آيت (وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضىٰ) بيشتر است يعنى أرجى آيه عند أهل البيت هذه الآية - چه رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم راضى نشود كه يكى از امّت وى در دوزخ باشد.
نماند به دوزخ كسى در گرو
كه دارد چو تو سيدى پيشرو
عطاى شفاعت چنانش دهند
كه امّت تمامى ز دوزخ رهند
و از صادق عليه السّلام مروى است كه فرمود: (رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بر على و فاطمه عليهما السّلام وارد شد و فاطمه عليها السّلام عبائى از پشم شتر در برداشت و بدست خود آسيا مى‌كرد و فرزند خود را شير مى‌داد، چشمهاى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله گريان شد چون او را بديد و گفت اى دخترم در چشيدن مرارت دنيا به حلاوت آخرت شتاب كرده‌اى - همانا خداوند بمن وحى فرستاد وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضىٰ - زيد بن علي فرمود از جمله خشنودى رسول خدا آنست كه اهل بيتش داخل بهشت شوند. و صادق عليه السّلام فرمود: حقا خشنودى جد من آنست كه موحّدى در آتش باقى نماند. و حديث راجع بورود حضرت رسول خدا بر علي و فاطمه عليهما السّلام را بشرح بالا صاحب روح البيان كه از اهل سنت است نيز عينا نقل نموده است)
