و آنان (يعنى ملك و درباريانشان) بر آنچه نسبت به مؤمنان مى‌كردند حاضر بوده و مشاهده مى‌كردند (زجّاج گفته است كه خداوند در اينجا قصّه مردمى را اعلام فرموده است كه بصيرتشان در دين و حقيقت ايمانشان به حدّى بوده است كه بر سوختن در آتش هم شكيبا بوده‌اند. و ربيع بن انس گفته است كه چون آنها را در آتش مى‌افكندند خداوند پيش از آنكه آتش آنها را مس كند آنان را قبض روح مى‌فرمود و مؤمنان را خدا نجات مى‌داد و آتش از لب چاه بيرون مى‌جست و كفّار را مى‌سوزانيد. و گفته‌اند كه آنان دو فرقه بوده‌اند فرقه‌اى مؤمنان را عذاب مى‌كردند و فرقه‌اى مشاهده حال را كرده و متصدى عذاب نبودند لكن نشسته بودند و بااينكه مؤمن بودند عمل كفّار را انكار نداشته‌اند خداوند همگى آنها را لعن فرمود (قعود جمع قاعد و شهود جمع شاهد است و آنان هر حاضرى بوده‌اند كه بچشم يا گوش شاهد آن بوده‌اند)
