راه كسانى كه به آنان انعام فرمودى، نه آنان كه مورد خشم تو قرار گرفتند و نه آنان كه گمراهند.[يا راه كسانى كه به آنان انعام فرمودى همانان كه نه مورد خشم تواند ونه گمراهند]
راه كسانى [چون پيامبران، صدّيقان، شهيدان و صالحان] كه به آنان نعمتِ [ايمان، عمل شايسته و اخلاق حسنه] عطاكردى، هم آنان كه نه مورد خشم تواند و نه گمراه‌اند
ترجمه انصاری
انصاری، مسعود, جلد 1, صفحه 1
راه كسانى كه به آنان انعام كرده‌اى،آنان نه كه مورد خشم قرار گرفته‌اند و نه گمراهان
راه آن كس‌هائى كه نيكو داشت كردى ايشان را[چون پيغامبران و صدّيقان]. (7)نه راه آن كس‌هائى كه خشم گرفتى بريشان[چون جهودان]و نه نيز راه آن گمراهان[چون ترسايان.آمين؛بشنو از ما اين دعا كه كرديم.بده ما را اين حاجت كه خواستيم.هم‌چنين بادا كه گفتيم]
به راهى رهنمائى فرما كه موفّقين بدين و طاعت و متنعّمين باسلام و عبادت خود را راهنمائى فرموده‌اى. نه راهى كه يهودان رفته و مورد غضب و خشم تو قرار گرفته‌اند، و نه راهى كه نصارى رفته و به گمراهى افتاده‌اند
