مفردات

جذر
مدخل
كلمة قرآنية
لم يتم العثور على أي عنصر
وصف المدخل

نَادَيْتُهُ‌ مُنَادَاةً‌ من باب قاتل: دعوته.مجمع البحرين ، جلد1 ، صفحه412
نِدَاء: راغب گويد: نداء بلند شدن صدا و ظهور آنست و گاهى فقط‍‌ بصدا اطلاق ميشود. و اصل نداء از ندى بمعنى رطوبت است و صوت را از آن نداء گفته‌اند كه هر كس رطوبت دهانش بيشتر باشد كلامش نيكوتر است. طبرسى فرموده: «نَدَى الصَّوْتُ‌» يعنى صدا بسيار رفت «نَادَاهُ‌ نِدَاءً» يعنى او را با بلندترين صدايش خواند. در صحاح و اقرب آمده «نَادَاهُ‌: صاح به» يعنى باو صيحه زد. از اينها روشن ميشود كه نداء خواندن بصداى بلند است در قاموس و صحاح گفته: «النِّدَاءُ: الصوت» در مصباح و اقرب آمده: «النِّدَاءُ: الدّعاء» و در اقرب افزوده: «الصوت المجرّد» بنا بر اين قيد بلند بودن در آن معتبر نيست ولى تدبّر در آيات قرآن نشان ميدهد كه رفع الصوت در آن معتبر است و مطلق صدا نيست. گر چه در بعضى از آيات ميشود بمعنى مطلق دعا و خواندن باشد.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه39
المناداة: ناداه مناداةً‌ و نِداءً.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد10 ، صفحه6546
اَلنِّدَاءُ: رفْعُ‌ الصَّوت و ظُهُورُهُ‌، و قد يقال ذلك للصَّوْت المجرَّد. و يقال للمركَّب الذي يُفْهَم منه المعنى ذلك. و أصل اَلنِّدَاء من اَلنَّدَى. أي: الرُّطُوبة، يقال: صوت نَدِيٌّ‌ رفيع، و استعارة النِّداء للصَّوْت من حيث إنّ‌ من يَكْثُرُ رطوبةُ‌ فَمِهِ‌ حَسُنَ‌ كلامُه، و لهذا يُوصَفُ‌ الفصيح بكثرة الرِّيق، و يقال: نَدًى و أَنْدَاءٌ و أَنْدِيَةٌ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه796
نِدَاء كردن يعنى آشكارا و بلند صدا كردن، و اين معنى در بانگ و صداى بدون معنى و مفهوم هم به‌كارمى‌رود. واژه - ندا - به صدائى كه معنى و مفهوم هم دارد و تركيبى از مفهوم و صداست گفته مى‌شود. اصل واژه - نداء - از - نَدَى - يا رطوبت گرفته شده، عبادت - صوت ندى و رفيع - درباره بانگ و صداى بلند براى اينست كه واژه - نداء - براى صدا بصورت استعاره به‌كارمى‌رود زيرا كسى كه رطوبت و بزاق دهانش زياد است و خشك نيست كلامش نيكوست و از اين روى فصيح و گشاده زبان يا خوش‌بيان و يا با عبارت - كثرة الريق - وصف مى‌شود يعنى آب دهانش زياد است پس - نَدًى و أَنْدَاء و أَنْدِيَة - در يك معنى است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه303

الآيات (4)
القصصوَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ 62
القصصوَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ 65
القصصوَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ 74
فصلتإِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ مَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَكْمَامِهَا وَ مَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَىٰ وَ لَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَ يَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ 47