[الإِرضاء]: أرضاه فرضي.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد4 ، صفحه2526
إرضاء: خوشنود كردن.قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه102
مىگويند - رَضِيَ، يَرْضَى، رِضًا: (خشنود شد) كه اسم آن - مَرْضِيّ و مَرْضُوّ - است. رِضَا العبدِ عن اللّه: بنده از اجراى قضاء و حكم خدا اكراه ندارد و به آن خشنود است. رضا اللّه عن العبد: يعنى خشنودى خدا از بنده، در اين است كه مىبيند امرش را به كار مىبرد، امربهمعروف مىكند و از نهى و نهى مىكند و بازمىدارد.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه79
يقال: رَضِيَ يَرْضَى رِضًا، فهو مَرْضِيٌّ و مَرْضُوٌّ . و رِضَا العبد عن اللّه: أن لا يكره ما يجري به قضاؤه، و رِضَا اللّه عن العبد هو أن يراه مؤتمرا لأمره، و منتهيا عن نهيه.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه356