اَلذَّنْبُ : الإثم، و الجمع " ذُنُوبٌ " بضم الذال.مجمع البحرين ، جلد2 ، صفحه59
ذنب: (بر وزن فلس) گناه. ناگفته نماند: ذنب (بر وزن فرس) بمعنى دم حيوان و غيره است و ذنب (بر وزن عقل) در اصل بمعنى گرفتن دم حيوان و غيره است. هر فعليكه عاقبتش وخيم است آنرا ذنب گويند زيرا كه جزاى آن مانند دم حيوان در آخر است و لذاست كه بگناه تبعه گويند كه جزايش در آخر و تابع آن است (مفردات) جمع ذنب ذنوب بر وزن عقول است.قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه24
الذَّنْب: در اصل بدست گرفتن دنباله و دم چيزى است. ذنبته: به دمش زدم و آن را گرفتم. ذَنْب: بطور استعاره در هر كارى كه عاقبتش ناروا و ناگوار است و به اعتبار دنباله چيزى به كار رفته است از اين روى واژه - ذنب - باعتبار نتيجه‌اى كه از گناه حاصل مى‌شود، بدفرجامى و تنبيه و سياست ناميده شده، جمع ذنب - ذنوب - است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه20
اَلذَّنْبُ في الأصل: الأخذ بذنب الشيء، يقال: ذَنَبْتُهُ: أصبت ذنبه، و يستعمل في كلّ فعل يستوخم عقباه اعتبارا بذنب الشيء، و لهذا يسمّى اَلذَّنْبُ تبعة، اعتبارا لما يحصل من عاقبته، و جمع الذّنب ذُنُوبٌ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه331