صدقه: چيزى است كه انسان از مال خود قربة الى اللّه ميدهد. و آن اعمّ از زكوة است صدقه بواجب و مستحب هر دو گفته ميشود ولى زكوة فقط اسم واجب است (مجمع)قاموس قرآن ، جلد4 ، صفحه116
الصَّدَقة: العطية التي يراد بها القُربة إِلى اللّٰه عز و جل. الصَّدَقة: الزكاة.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد6 ، صفحه3691
اَلصَّدَقَةُ: ما يخرجه الإنسان من ماله على وجه القربة كالزّكاة، لكن الصّدقة في الأصل تقال للمتطوّع به، و الزّكاة للواجب، و قد يسمّى الواجب صَدَقَةً إذا تحرّى صاحبها الصّدق في فعله.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه480
صَدَقَة: چيزى است كه انسان به قصد قربت از مالش خارج مى‌كند مثل زكات ولى - صَدَقَة - در اصل در امر مستحبّ، و زكات و براى امر واجب گفته مى‌شود و گاهى كه صدقه‌دهنده قصدش صدق در كردارش باشد زكات و امر واجب هم - صدقة - ناميده مى‌شود. گفته مى‌شود - صَدَّقَ و تَصَدَّقَ.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه387
صَدَقَة: چيزى است كه انسان به قصد قربت از مالش خارج مى‌كند مثل زكات ولى - صَدَقَة - در اصل در امر مستحبّ، و زكات و براى امر واجب گفته مى‌شود و گاهى كه صدقه‌دهنده قصدش صدق در كردارش باشد زكات و امر واجب هم - صدقة - ناميده مى‌شود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه387
هرگاه انسان چيزى از حقّش را درگذرد، مى‌گويند: تَصَدَّقَ به.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه387
اَلصَّدَقَةُ: ما يخرجه الإنسان من ماله على وجه القربة كالزّكاة، لكن الصّدقة في الأصل تقال للمتطوّع به، و الزّكاة للواجب، و قد يسمّى الواجب صَدَقَةً إذا تحرّى صاحبها الصّدق في فعله. يقال: صَدَّقَ و تَصَدَّقَ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه480