أي لا يفطنون و يعلمون.مجمع البحرين ، جلد3 ، صفحه347
«وَ مٰا يَخْدَعُونَ إِلاّٰ أَنْفُسَهُمْ وَ مٰا يَشْعُرُونَ» بقره: 9. شعر در اینگونه آیات بمعنى دانستن و درك است.قاموس قرآن ، جلد4 ، صفحه43
أي: لا يفطنون لذلك.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد6 ، صفحه3486
شَعَرَ به كنصر و كرم: علم به و فطن و عقل.مجمع البحرين ، جلد3 ، صفحه350
شِعر: (بكسر - ش) دانستن. زيركى «شَعَرَ شَعْراً: عَلِمَ بِهِ - شَعَرَ لِكَذَا: فَطَنَ لَهُ» و در نزد اهل عربيّت كلامى است كه وزن و قافيه داشته باشد (اقرب الموارد). طبرسى ذيل آيۀ 154 بقره فرموده: شعور اول علم است از راه مشاعر و حواس. . . و بقولى شعور ادراك دقيق است مأخوذ از شعر بمعنى موى كه دقيق و نازك است.قاموس قرآن ، جلد4 ، صفحه43
حكى بعضهم: شعرت الشيءَ: إِذا عقلته. و منه الشعر. [شَعَر] بالشيء: أي فطن له شِعْراً، و قال سيبويه: شعر بالشيء شِعْرة: أي فطن له فطنةً. و قال بعضهم: شعر به شعوراً، و من ذلك الشاعر، لأنه يفطن لمعاني الشعر، و منه قولهم: ليت شعري: أي ليتني علمت.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد6 ، صفحه3486
شَعَرْتُ: به مويى رسيديم كه از اين معنى - شعرت كذا - استعاره شده است يعنى آنطور علم و دانش فراگرفتم كه در دقّت مثل به موى رسيدن است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه328
شَعَرْتُ: أصبت اَلشَّعْرَ، و منه استعير: شَعَرْتُ كذا، أي علمت علما في الدّقّة كإصابة.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه456