الاكتساب: الكسب.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد9 ، صفحه5836
طبرسى ما بين كسب و اكتساب فرقى قائل نيست. ايضا قاموس و اقرب الموارد و در صحاح تصريح كرده كه كسب و اكتساب هر دو بيك معنى‌اند. بنا بر آنكه از راغب نقل شد اكتساب مخصوص بكسب انسان است براى خود. ولى اين مطلب در آيات قابل پياده شدن نيست، زيرا كسب و اكتساب در همه جا از قرآن دربارۀ كسب انسان براى خويش است. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمّى ميان كسب و اكتساب نباشد در كتب ادب نيز تصريح كرده‌اند كه افتعل بمعنى فعل ميايد.قاموس قرآن ، جلد6 ، صفحه109
اَلْكَسْبُ: ما يتحرّاه الإنسان مما فيه اجتلاب نفع، و تحصيل حظّ، كَكَسْبِ المال، و قد يستعمل فيما يظنّ الإنسان أنه يجلب منفعة، ثم استجلب به مضرّة. و اَلْكَسْبُ يقال فيما أخذه لنفسه و لغيره، و لهذا قد يتعدّى إلى مفعولين، فيقال: كَسَبْتُ فلانا كذا، و اَلاِكْتِسَابُ لا يقال إلاّ فيما استفدته لنفسك، فكلّ اِكْتِسَابٍ كسب، و ليس كلّ كَسْبٍ اكتسابا، و ذلك نحو: خبز و اختبز، و شوى و اشتوى، و طبخ و اطّبخ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه709
قد ورد الاکتساب في القرآن في فعل الصالحات و السيئات.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه710
واژه اکتساب در قرآن در مورد كارهاى خوب و بد يا شايسته و ناروا (صالحات و سيئات) هر دو وارد شده است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه24
اَلْكَسْب: چيزى است كه انسان مى‌خواهد و دنبال مى‌كند تا در آن، جلب منفعت و تحصيل بهره‌اى نمايد مثل كسب مال. واژه كسب بيشتر در چيزى است كه انسان گمان مى‌كند منفعتى را جلب مى‌كند و سپس مضرّت و زيانى عايدش مى‌شود. و نيز - كَسْب - در مورد چيز كه براى خودش و ديگرى مى‌گيرد گفته مى‌شود و لذا بيشتر به دو مفعول متعدى مى‌شود، مى‌گويند: كَسَبْتُ فلاناً كذا: [آن را براى او گرفتم و كسب كردم. اِكْتِسَاب: جز در مورد چيزى كه براى خودت فايده دارد گفته نمى‌شود، پس هر اكتسابى كسب است و هر كسبى اكتساب نيست، مثل: (خبز و اختبز) و(شوى و اشتوى) و(طبخ، اطبخ). يعنى: [براى خود و ديگران و يا فقط براى خود نان پخت و گوشت بريان كرد و غذا پخت - اختباز، و اشتوى يعنى فقط براى خود پخت و بريان كرد.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه21