الإظْفَار: يقال: أظفره اللّه تعالى به فظفر. [ظَفِر] الإنسانُ ظَفَراً: إذا فاز بماطلب. يقال: ظفِره و ظَفِر به بمعنى، فهو ظافر.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد7 ، صفحه4238
أي جعل لكم الظَّفَر.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد7 ، صفحه4238
ظفر: (بر وزن علم) بمعنى نجات و غلبه است بنظر راغب اصل آن از «ظَفَّرَهُ عَلَيْهِ» است يعنى انگشتش در بدن او فرو رفت.قاموس قرآن ، جلد4 ، صفحه267
آن در آيه بمعنى غلبه است يعنى: خدا شما را بر آنها غالب كرد و نصرت داد.قاموس قرآن ، جلد4 ، صفحه267
اَلظَّفَرُ: الفوزُ، و أصله من: ظَفِرَ عليه. أي: نشب ظُفْرُهُ فيه.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه535