وَلِيد بمعنى خادم و كودك است باعتبار نزديك بودن ولادتش جمع آن ولدان ميباشد در صحاح گويد: «اَلْوَلِيدُ: الصّبىّ» و در قاموس گفته: «اَلْوَلِيدُ: المولود و الصّبىّ و العبد». راغب ميگويد: وليد بكسى گفته ميشود كه از ولادتش چندان نگذشته. . . و چون بزرگ شد ديگر وليد گفته نميشود جمع آن ولدان ميباشد. على هذا در وليد قريب الولادة بودن معتبر است.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه244
اَلْوَلِيدُ يقال لمن قرب عهده بِالْوِلاَدَةِ و إن كان في الأصل يصحّ لمن قرب عهده أو بعد، كما يقال لمن قرب عهده بالاجتناء: جَنِيٌّ ، فإذا كبر الوَلَدُ سقط عنه هذا الاسم، و جمعه: وِلْدَانٌمفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه883
وَلَد فرزند و مولود كه براى مفرد و جمع و كوچك و بزرگ هر دو گفته مى‌شود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه485
جمع وَلَد - وِلْدَانٌ است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه486