و در خواهش و مسئلت بسوى پروردگار خودت دست نياز بردار و به درخواست از آن درگاه راغب باش (اين تفسير قول عده‌اى از مفسرين و مروى از امامين باقرين عليهما السّلام است و معناى انصب از نصب يعنى تعب است يعنى به راحت مشتغل مشو) و بقولى يعنى چون از فرائض فارغ شدى بعد از تشهد هر حاجتى دارى بخواه و صادق عليه السّلام فرموده است آن دعاء در پشت سر نماز است در حالتى كه نشسته باشى و بقولى معناى آن: چون از فرائض فارغ شدى به نماز شب پرداز (از ابن مسعود) و بقولى يعنى چون از امور دنياى خود فراغت يافتى به عبادت پروردگار خود قبول رنج كن و به نماز بپرداز (از مجاهد و جبائى) و بقولى يعنى چون از فرائض فراغت يافتى در آنچه از اعمال ترا به خداوند راغب مى‌سازد بپرداز و نماز بگذار (از ابن عباس). و بقولى چون از جهاد دشمنان فراغت يافتى به عبادت خداوند مشغول شو. و بقولى چون از جهاد دشمنان فارغ گشتى رنج جهاد با نفس را متحمل شو. و بقولى چون از اداى رسالت فارغ شدى درخواست شفاعت كن - از علي ابن طلحه در باب تفسير اين دو آيه سؤال شد گفت: (اقوال در آن بسيار است و ما شنيديم كه گفته‌اند: (اذا صححت فاجعل صحتك و فراغك نصبا فى العبادة - يعنى چون صحيح و سالم گشتى سلامت و فراغت خود را رنج كشيدن در عبادت قرار ده). و بقول ديگر: (اي فارفع حوائجك الى ربّك و لا ترفعها الى احد من خلقه - يعنى دست نياز خود را بسوى پروردگار خودت بلند كن و آن را بسوى احدى از مخلوق او برمدار). و عطاء گفته است مراد آنست كه: (تضرّع إليه راهبا من النار راغبا الى الجنّة)
