مگر آنچه را كه خدا بخواهد (كه آن را فراموش كنى يا انزال آن را بر تو بتأخير اندازد و تو آن را نخوانى) زيرا خداوند عالم است به آشكارا و نهان. (يعنى خداى سبحانه در حفظ تو مى‌گذارد آنچه را كه صدا برآن برآورى و آشكارا كنى يا صدا نكنى و مخفى سازى و بخواهى ضبط نمائى. (فراء گويد: خداوند نخواسته است كه آن حضرت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم چيزى را فراموش كند و اين جمله (الّا ما شاء اللّه) نظير آيه ديگرى است كه فرمايد (خٰالِدِينَ فِيهٰا مٰا دٰامَتِ اَلسَّمٰاوٰاتُ وَ اَلْأَرْضُ إِلاّٰ مٰا شٰاءَ رَبُّكَ) و حال آنكه مشيت او به چنين كارى تعلّق نمى‌گيرد و نخواهد خواست. و در مجمع گويد: در اين آيه فضيلتى براى پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و اخبار بر اين است كه بااينكه آن حضرت امّى است، قرآن را در حفظ داشت و جبرئيل عليه السّلام بر او سوره درازى را مى‌خواند و با يك مرتبه خواندن آن را حفظ مى‌كرد و سپس آن را فراموش نمى‌كرد و اين دلالت بر اعجازى دارد كه دليل نبوت اوست)
