و از شرّ رشك برندهاى وقتى حسادت مىورزد و رشك مىبرد (زيرا حسد او را وادار مىكند كه بمحسود آزارى برساند و شرّى براى او واقع سازد - و گفتهاند كه مراد پناه بردن از شرّ نفس حاسد و چشم بد حاسد است چهبسا كه بدان وسيله زيانى بزند. و در حديث آمده است كه (انّ العين حق - يعنى چشم زدن حقيقت دارد و درست است). (انس از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله روايت كرده است كه: هركس چيزى ببيند و او را بعجب آرد بگويد (اللّه اللّه ما شاء اللّه لا قوّة الّا باللّه) بدو ضررى نخواهد رسيد). (و مروى است كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله غالبا حسنين عليهما السّلام را باين دو سوره تعويذ مىفرمود). يكى از بزرگان گفته است كه: خداوند تمام بديها و شرور را در اين سوره جمع فرموده و ختم بحسد نموده زيرا پستترين صفات رذيله است نعوذ باللّه منه) (در تفسير روح البيان اين كلام را بحسين بن الفضل نسبت داده و گويد ابن عباس فرموده است: اگر در عالم از حسد بدترى بودى ختم اين سوره بدان كردى)