در اين صورت (يعنى بنابرين كه فتح و پيروزى ترا نصيب گرديد) به شكرانه آن در حالتى كه حمدگو و ثناخوان پروردگار خود هستى او را از آنچه سزاوار او نيست تنزيه كن و سبحان اللّه بگو و از او طلب آمرزش كن (يعنى خود را در جنب او كوچك بدان و عمل خود را اندك به شمار و حقوق خدا را عظيم بدان و از اين كوتاهى و كمى عمل در برابر عظمت خالق طلب بخشش نماى) زيرا او بسيار توبهپذير است (توبۀ باقىماندگان را مىپذيرد چنانكه توبه گذشتگان را پذيرفته است). (و اين سوره را سوره توديع نيز گفتهاند زيرا ابن عباس گفته است كه وقتى سورۀ (إِذٰا جٰاءَ نَصْرُ اَللّٰهِ وَ اَلْفَتْحُ) نازل گشت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود بمن خبر مرگ مىدهد كه من در اين سال قبض روح مىشوم. و روايت كردهاند كه چون اين سوره نازل شد رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله خطبه خواند و فرمود: (اگر بنده را خداوند بين دنيا و بين لقاى خود مخيّر سازد لقاى خدا را اختيار خواهد كرد)
پس [به شكرانۀ اين نعمت] با ستايش پروردگار خود او را تسبيح كن و پاكيزه بدار [و از كردار بد گذشتهى كافران در گذر] و از او آمرزش بخواه كه البتّه او بسى توبه پذيرد