بنا بر اين (براى شكر بر اين نعمت عظيمه) نماز عيد بگذار و در عقب آن قربانى خودت را نحر كن (از عطا و عكرمه و قتاده) و انس گفته است پيمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قبلا نحر مىفرمود بعد نماز مىگذارد و أمر شده است كه بدوا نماز بگذارد و بعد نحر كند. و بقولى نماز واجب را براى پروردگار خودت به «جمع» بگذار و قربانى را در منى نحر كن (از سعيد بن جبير و مجاهد). و محمّد بن كعب گفته است مردمى براى غير خدا نماز مىگذاردند و براى غير خدا نحر مىكردند خداوند تعالى به پيامبر خود امر فرمود كه نماز او و نحر قربانى او براى خدا تقربا الى اللّه و خالصا لوجه اللّه باشد. و اقوال ديگرى هم راجع باستقبال قبله و غيره گفتهاند ولى آنچه از ائمه هادين رسيده آنست كه: عمر بن زيد گويد شنيدم از أبا عبد اللّه عليه السّلام كه در تفسير فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ اِنْحَرْ مىفرمود معناى آن بلند كردن دو دست است تا محاذات صورت و عبد اللّه بن سنان هم مانند آن روايت كرده است و اقوال ديگر هم دراينباب از امام روايت شده است. مقاتل بن حيّان از اصبغ بن نباته روايت كرده است و او از أمير المؤمنين عليه السّلام كه فرمود چون اين سوره نازل شد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بجبرئيل عليه السّلام فرمود اين نحيره چيست كه پروردگار من بمن امر فرموده است جبرئيل گفت نحيره نيست و لكن امر فرموده است كه چون احرام نماز بستى در موقع تكبيرة الاحرام و پس از آنكه سر از ركوع برداشتى و همچنين سر از سجود برداشتى دو دست خود را بلند نمائى و اين نماز ما و نماز ملائكه در آسمانهاى هفتگانه است و براى هر چيز زينتى است و زينت نماز برداشتن دستها در موقع هر تكبيرى است - رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود بلند كردن دو دست نشانه استكانت است عرض كرد استكانت چيست؟ فرمود آيا نخواندهاى آيه (فَمَا اِسْتَكٰانُوا لِرَبِّهِمْ وَ مٰا يَتَضَرَّعُونَ) ثعلبى و واحدى هم در تفسيرهاى خودشان اين حديث را وارد كردهاند