قسم به عصر كه انسان دچار خسران است

جز آن كسان كه [به دل پرتو] يقين دارند

[به حكم ايمان] كردارشان بُوَد نيكو

[دو بذر نيك به دلهاى يكديگر كارند:]

[يكى] كنند وصايت پى اقامۀ حقّ‌

[دگر] سفارش صبر و [و سكون] بجاى آرند

بسم اللّه الرّحم

(قسم بعصر) كه انسان در نقصان و خسران است (زيرا هر روز از عمرش كه سرمايه و رأس المال اوست كاسته مى‌شود و چون سرمايه او برود و به آن كسب طاعتى نكرده باشد از طول زمانش كم شده و زيان كرده است و زيانى بزرگتر از استحقاق عقاب دائم نيست. و بقولى: لَفِي خُسْرٍ يعنى لفى هلكة.

مده به بيهده نقد عزيز عمر ز دست

كه بس زيان كنى و مر ترا ندارد سود