اهل سدوم

سدوم نام یکی از چهار شهر از قوم لوط(ع) است که اهل آن مورد عذاب الهی قرار گرفتند. « فَجَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ »[1] ، «وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِيمَ بِالْبُشْرى قالُوا إِنَّا مُهْلِكُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَها كانُوا ظالِمِينَ»[2] ، «إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلى أَهْلِ هذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما كانُوا يَفْسُقُونَ»[3] .

گفته شده این چهار شهر عبارت اند از: سدوم، عاموراء، دوما و صبوايم. بزرگترین آنها سدوم بوده که حضرت لوط(ع) در آن ساکن بوده است. ولی بنابر قولی قوم لوط متشکل از پنج شهر بودند به نامهای: صنعة، صعوة، عثرة، دوما، سلوم و سدوم. ابن عباس گفته است: پنج شهر بودند که خداوند چهار تا را نابود کرد و پنجمین آنها باقی ماند که اسم آن صعوة بود.

اهل شهر سدوم درگمراهی ننگین و شرم آورِ لواط غرق بوده بطوریکه حتی فرشتگان مجسم شده و وارد شده در خانه لوط(ع) - که مامور به نابودی آنان بودند - را مورد نظر سوء خود قرار دادند. «وَ جاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ».[4]

تعبير به «أَهْلُ الْمَدِينَةِ» نشان مى دهد كه حد اقل گروه زيادى از مردم شهر به سوى خانه لوط حركت كردند و اين امر روشن مى سازد كه آنها تا چه حد وقيح و رسوا و جسور شده بودند، مخصوصا كه جمله «يستبشرون» (يكديگر را بشارت مى دادند) حكايت از عمق آلودگى آنها مى كند، چرا كه اين عمل ننگين را شايد كمتر كسى در ميان حيوانات و چارپايان نظيرش را ديده است، اگر كسى هم انجام دهد، لا اقل با كتمان و اختفاء و احساس شرمسارى است اما اين ملت زشتكار و فرومايه آشكارا به يكديگر تبريك مى گفتند!!.

منابع:

تفسير نمونه، ج 11، ص109

جامع البيان في تفسير القرآن، ج 12، ص60 و ج19، ص11

مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 5، ص281

الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ص302

[1]حجر: آیه74

[2]عنکبوت: آیه31

[3]عنکبوت: آیه34

[4]حجر: آیه67