بنی حرث بن كعب

اطلاعات قابل توجهی از این طایفه در منابع یافت نشد. آنچه در برخی منابع در مورد این طایفه گفته شده این است که بنی حارث بن کعب جزو طایفه ای از نصاری بودند که در نجران ساکن بودند. از خصوصیات این طایفه این بود که مثنی را در همه حال با الف می خواندند مانند: رأيت أخواك و رأيت الرجلان.

پيامبر صلی الله علیه و آله در ماه ربيع الاول سال دهم هجرت خالد وليد را همراه چهار صد نفر از مسلمانان به سوى قبيله بنى حارث بن كعب به يمن گسيل فرمود و دستور داد ايشان را به اسلام دعوت كند و پيش از شروع جنگ دعوت خود را سه مرتبه تكرار كند، خالد چنان كرد و از آن ميان افراد خاندان بلحارث بن كعب دعوت خالد را پذيرفتند و مسلمان شدند و خالد هم ميان ايشان فرود آمد و به آنها قرآن و شرايع و احكام و سنن پيامبر صلی الله علیه و آله را آموزش داد و در اين باره نامه يى براى رسول خدا نوشت و همراه بلال بن حارث مزنى فرستاد و ضمن آن خبر داد كه از چه سرزمينهايى گذشته است و بنى حارث هم به اسلام گرويده اند. پيامبر صلی الله علیه و آله دستور فرمود براى خالد بنويسند كه ايشان را مژده و بيم بده و همراه نمايندگانشان بيا. خالد همراه نمايندگان ايشان آمد و از جمله قيس بن حصين ذو الغصّة و يزيد بن عبد المدان و عبد الله بن عبد المدان و يزيد بن محجّل و عبد الله بن قراد و شدّاد بن عبد الله قنانى و عمرو بن عبد الله بودند، خالد آنها را در منزل خود خانه داد و سپس با ايشان به حضور پيامبر صلی الله علیه و آله آمد. فرمود: اينها كيستند كه گويى چون مردان هندويند؟ گفته شد بنى حارث بن كعب هستند. آنان به رسول خدا سلام دادند و گواهى به يگانگى خداوند و پيامبرى آن حضرت را به زبان آوردند و رسول خدا به هر يك از ايشان ده وقيه پاداش داد و به قيس بن حصين دوازده و نيم وقيه پرداخت و او را بر بنى حارث بن كعب فرمانده فرمود و آنها هنوز از ماه شوال چند روزى باقى مانده بود كه به سرزمينهاى خود برگشتند و چهار ماه پس از بازگشت آنان رسول خداى كه سلام و رحمت فراوان و جاودانه خداوند بر او باد رحلت فرمود.

على بن محمد قرشى از ابو بكر هذلى، از شعبى نقل مى كرد كه مى گفته است عبدة بن مسهر حارثى پيش پيامبر صلی الله علیه و آله آمد و پرسشهايى از امور پوشيده مربوط به سفر خود و چيزهايى كه ديده بود كرد و رسول خدا پاسخ داد و فرمود: اى پسر مسهر اسلام بياور و دين خود را به دنيا مفروش، و او اسلام آورد.

منبع:

ترجمه الطبقات الكبرى،ج 1،ص:329

الموسوعة القرآنية، خصائص السور، ج 1، ص: 195